تأثیر ناهمواری سطح مزرعه، اندازه خاک دانه و سرعت پیشروی بر عملکرد دو نوع کارنده ذرت

بوسیله مدیریت صحیح ادوات کشاورزی می توان عملیات مزرعه ای را در زمان کوتاهترو با دقت بیشتری انجام داد. به منظور مقایسه اثر روش های تهیه زمین و ناهمواری زمین، نوع کارنده و سرعت پیشروی آن بر دقت کشت ذرت، تحقیقی انجام گرفت. این تحقیق به صورت نوارهای یک بار خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجراء شد. کرت های اصلی روش های مختلف خاک ورزی شامل: گاوآهن برگردان دار+ دو بار دیسک+ ماله (t1)، گاوآهن برگردان دار + دوبار دیسک (t2) و گاوآهن برگردان دار+ یک بار دیسک (t3) و کرت های فرعی نوع کارنده شامل: کارنده نئوماتیک (p1) و کارنده مکانیکی (p2) و کرت های فرعی فرعی سرعت پیشروی کارنده شامل: 4 کیلومتر در ساعت (s1)، 5/5 کیلومتر در ساعت (s2) و 7 کیلومتر در ساعت (s3) بود. پارامترهای محاسبه شده شامل میانگین فاصله کاشت، انحراف معیار فاصله دانه ها، شاخص نکاشت، تک کاشت، کاشت چندتایی و پراکنش طولی دانه ها بودند. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که میزان ناهمواری زمین و تعداد دیسک زنی و نوع ردیف کار تأثیری بر هیچ کدام از شاخص های مرتبط با دقت کشت نداشتند ولی سرعت پیشروی ردیف کار و همچنین اثر متقابل آن با نوع ردیف کار بر تمامی شاخص ها موثر بودند. مقایسه میانگین ها نشان داد که مناسب ترین سرعت پیشروی ردیف کار، 5/5 کیلومتر بر ساعت تشخیص داده شد. در سرعت های پیشروی بالا (7 کیلومتر بر ساعت)، میزان میانگین فاصله دانه ها، انحراف معیار فاصله ها و شاخص نکاشت به طور معنی داری افزایش و شاخص تک کاشت، چندکاشتی و دقت کاشت نیز به طور معنی داری کاهش یافت. از نظر شاخص تک کاشت، ردیف کار نئوماتیک نسبت به نوع مکانیکی حساسیت بیشتری داشت و نیاز به درگیری بیشتر چرخ ها با خاک به منظور بالا بردن این شاخص محسوس بود.